W XVIII wieku prym w kształtowaniu zarówno żeńskiej, jak i męskiej mody, wiodła Francja. Ideałem kobiety stała się wówczas markiza de Pompadour, kobieta pełna wdzięku, delikatna, krucha oraz posiadająca mleczną cerę, jasne włosy i oczy. Cechy te nie były jednak wystarczające. W sposobie, w jakim nosiły się ówczesne damy, objawiała się przede wszystkim osiemnastowieczna pogoń za luksusem i zbytkiem. Jakie wobec tego główne tendencje w kobiecej modzie przyniósł ze sobą wiek osiemnasty?

Wiek osiemnasty – kobieca garderoba
Osiemnastowieczna rogówka

Osiemnastowieczna rogówka (Źródło: www.strojezpasja.pl)

Suknie damskie w XVIII wieku były niezwykle bogate. Szyto je z drogich materiałów i misternie zdobiono. Na stroje te składały się następujące elementy: gorsety z fiszbinami, mocno zwężające talię i wypychające do góry biust oraz rogówki, czyli suknie-stelaże, złożone z połączonych taśmami, stalowych obręczy. Rogówka nadawała sukni określony kształt. Na początku wieku czyniła ona suknię bardziej rozłożystą, natomiast z czasem nadawała jej kształt kopuły o średnicy do 3,5 metra lub elipsy od szerokości 3 metrów. Pod rogówką znajdowała się halka. Funkcję bielizny sprawowała długa, biała koszula, wyposażona w szerokie rękawy i duży dekolt. Wierzch stroju stanowiła jedna z trzech podstawowych form ubioru: jednoczęściowa suknia, nieodcinana w stanie i zamknięta z przodu; dwuczęściowy komplet, składający się ze spódnicy oraz góry (stanika, kamizelki bądź żakietu); jednoczęściowa suknia, otwarta z przodu na kształt odwróconej litery V, pod którą noszono spódnicę z tego samego lub innego materiału. Koniec osiemnastego wieku sprawił, że obszerne rogówki ustąpiły miejsca znacznie wygodniejszym sukniom, zwanym robe a l’anglaise. Miały one bardziej naturalny krój, niż stroje z początku stulecia.

Makijaż i fryzury
Pod koniec osiemnastego wieku damy nosiły monstrualne fryzury

Pod koniec osiemnastego wieku damy nosiły monstrualne fryzury (Źródło: www.zacisze.waw.pl)

Do połowy XVIII wieku, najmodniejszą fryzurą kobiecą były gładko zaczesane włosy, lekko przypudrowane i utrwalone pomadą. Na damskie głowy często zakładano też peruki. Niemniej w latach 70 i 80  osiemnastego stulecia, fryzury kobiet zaczęły przybierać monstrualne rozmiary. Fryzjerzy układali kobiece włosy na drucianych ramach, wypychając je końskim włosiem. Gotowe fryzury utrwalano dużą ilością pomady i posypywano białym bądź barwionym pudrem. Nakrycia głowy, noszone przez damy, dopasowywano do ich ogromnych fryzur oraz ozdabiano piórami, kokardami, kwiatami i drapowanymi materiałami. Nieodzownym elementem osiemnastowiecznej stylizacji był także makijaż. Kobiety pudrowały twarz, dekolt, szyję oraz plecy za pomocą bielidła, które nadawało ich skórze kolor bieli. Dopełnieniem takiego makijażu był róż, obficie nakładany na policzki.

Osiemnasty wiek przyniósł ze sobą modę na rozłożyste, bogato zdobione stroje, składające się z kilku warstw. Pod koniec stulecia popularne stawały się jednak wygodniejsze suknie, o bardziej naturalnym kształcie, zwane robe a l’anglaise. Fryzury, twarze i dekolty osiemnastowiecznych dam, pokrywane były dużymi ilościami pudru, który miał je upodabniać do ówczesnego ideału piękna. Niestety, wspomniane cechy kobiecej mody z XVIII wieku, odnoszą się jedynie do ówczesnych arystokratek. Chłopki musiały zadowolić się haftowanymi chustami, płóciennymi lub wełnianymi koszulami i spódnicami, a także baranimi kożuchami, które przywdziewały zimową porą.